ظهرنویسی چک در حقوق ایران و قانون متحدالشکل ژنو (مصوب 1931)

اهمیت چک به عنوان وسیله گردش سریع سرمایه در جامعه و تسهیل کننده روابط تجاری و غیرتجاری ناشی از سرعت و سهولت انتقال آنست . ظهرنویسی به عنوان عملی حقوقی که گردش سریع و بدون هزینه چک و وصول وجه آن را تضمین می نماید. موضوع تحقیق حاضر است . به منظور آگاهی از راه حلهای حقوقی ممالک خارجی، قانون متحدالشکل ژنو راجع به چک مصوب 1931 و نیز قانون متحدالشکل تجاری آمریکا (u.c.c) و قانون بروات انگلیس ملاحظه شده است . مفهوم و سابقه تاریخی ظهرنویسی و نیز شرایط شکلی و ماهوی آن مورد مطالعه قرارگرفته است . اقسام ظهرنویسی برحسب شکل وهدف نیز مورد بحث و بررسی قرار گرفته است . ظهرنویسی برحسب هدف تحت سه عنوان ظهرنویسی برای انتقال، به عنوان وکالت و ظهرنویسی بعنوان وثیقه ذکر گردیده و اشکالات حقوقی موجود در سیستم حقوقی ایران بهمراه راه حلهای پیشنهادی در خصوص قسم اخیر مورد نقد و بررسی قرار گرفته است . مسئولیت ظهرنویسان و قواعد حاکم برآن، حدود مسئولیت و اصول حاکم بر آن یعنی اصل استقلال امضاهاء اصل عدم توجه ایرادات و اصل مسئولیت تضامنی ظهرنویسان مورد بررسی نقادانه قرار گرفته است . وظایف دارنده، برای اعمال حق رجوع به ظهر نویسان و نیز مواعد اقامه دعوی و امتیازات ناشی از آن بهمراه نظرات مشورتی اداره حقوقی و آراء وحدت رویه قضایی تجزیه و تحلیل و وظایف دارنده، در صورت تغییر در اهلیت مسئولین چک مورد مداقه قرار گرفته است و سپس در یک نتیجه گیری کلی از رساله پیشنهاداتی برای اصلاح قانون تجارت که مهمترین آنها الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون بین المللی ژنو است ارائه گردیده است .